Κριτική από τον Π. Φλώρο για το Περιοδικό Γράμματα
... οι στίχοι του Ζ. Οικονόμου περιέχουν την βιοθεωρία του κάτω από ποιητική μορφή.
Και τα δοκίμιά του είναι η νοηματική προέκεταση και μεταγραφή της διάθεσης αυτής σε «σύστημα», ας πούμε κριτικο-φιλοσοφικό. Η ποιητική διάθεση του είναι η λυρική διάθεση του πολιτισμένου από το ένα μέρος η αρνητική στάση αντίκρυ στην μηχανοποίηση της ζωής, στο ανήλεο κατασκεύασμα αυτό της νέας Τριάδας τσιμέντο, βενζίνα και σίδερο, σε αυτή την πραγμάτωση της κόλασης στη Γη, και από το άλλο η καταξίωση της έτσι πληγωμένης ζωής μέσα στη φύση του θεού. Δηλαδή, κατάφαση αντίκρυ στη ζωή, όχι όμως στη ζωή όπως την κατάντησαν οι φανατικοί βασανιστές του ανθρώπου, παρά την αιώνια ζωή που ισορροπείται ανάμεσα στη χειροπιαστή κυκλικότητα της βλάστησης και στην ασύλληπτη κυκλικότητα του Ηλίου. Τα εκφραστικά μέσα που μεταχειρίζεται ο Ζ. Οικονόμου ανταποκρίνονται αρμονικά στην ποιητική του διάθεση, στο είδος της ποιητικής του διάθεσης, θέλω να πω πως υπάρχει στα ποιήματα αυτά ισορροπία περιεχομένου και μορφής, δηλαδή εσωτερικής και εξωτερικής μορφής... στους ελεύθερους στίχους του Ζ. Οικονόμου έχεις την αίσθηση της φυσικότητας. Φρονώ πως αυτό προέρχεται από την ειλικρίνεια. Εδώ είναι ένας άνθρωπος που δεν προσποιείται, δεν «μηχανεύεται»... ρυθμός υπάρχει, αλλά διασπάται κάπου κάπου και θυμίζει παρόμοιες εκδηλώσεις στη σύγχρονη μουσική. Στο βιβλίο του «Πολιτική και Πνεύμα» ο Ζ. Οικονόμου λογαριάζεται με όλους και με όλα... ο έλεγχος της πολιτικής ασκείται από άνθρωπο υπεύθυνο και βιολογικά υγιή (τονίζω το στοιχείο της υγείας σε τέτοιου είδους ελέγχους)... Στην «Κρίση της Ηγεσίας» ο συγγραφέας καταπιάνεται με τα σημερινά αγωνιακά προβλήματα της ηγετικής κρίσης, του ομαδισμού, της πνευματικής αδράνειας και αδιαφορίας του πλήθους που πέφτει με τα μούτρα στον τυφλοσούρτη της προπαγανδιστικής «διαφώτισης»... θίγει τον καισαρισμό, την ειλικρινή και αγωνιζόμενη κριτική και τη δύσκολη θέση της σε έναν κόσμο που εξουσιάζεται από τον ομαδισμό. Τελειώνει με μια επισκόπηση του σύγχρονου παγκόσμιου γίγνεσθαι, των γιγάντιων πλοκών που κυοφορεί και της πιθανής επίδρασής τους στον πολιτισμό μας.
... Το βιβλίο τούτο, ανάμεσα στη σημερινή αηδιαστική συχνά, προσφορά τυπωμένου χαρτιού, αποτελεί φωτεινή εξαίρεση. Όποιος παρακολουθήσει τον Ζ. Οικονόμου στο ίσαμε σήμερα σύνολο της εκδήλωσής του, θα πεισθεί πως η μοίρα του σύγχρονου ανθρώπου και του πολιτισμού του έχει γίνει γνήσιο βίωμα. Κι αυτό σημαίνει κάτι, μέσα στο σημερινό χάος.
... Η γενική εντύπωση που κάνει το έργο του Ζ. Οικονόμου, είναι πως έχει εξοικειωθεί με την εφιαλτική προβληματικότητα του σημερινού γίγνεσθαι και εισδύει συχνά ίσαμε τις κρυφές πτυχές της... Όσο για το ύφος, έχει παλμό, η γλώσσα παραστατική, πολύ συχνά ποιητική. (Περιοδικό «Γράμματα», 1945).
|
Η άποψή σας
|
|
|
|
Έχετε διαβάσει αναρτημένο υλικό στην ενότητα %CE%A4%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%82/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82;
Θέλετε να σχολιάσετε;
|
|
|
|
| |
|
