Πολιτισμός θανάτου και ζωτική εγρήγορση
ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΑΣ
Όλοι πλέον «αγωνίζονται» εναντίον του κακού. Ακόμα και τα παιδάκια πιπιλίζουν συνθήματα μωροπιστίας των «ωρίμων», αλλά το κακό γίνεται χειρότερο, δίχως να μας προβληματίζει ώστε να είμαστε προσεκτικοί αφού δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τον μηχανισμό της σκέψης μας.
Χωρίς αυτογνωσία, όσες κι αν δημιουργούμε αλλαγές στο έξω περιβάλλον, όσο κι αν αλλάζουμε διαφόρων ειδών συστήματα, πρότυπα, μεθόδους, παραμένουμε χωρίς μαζική αλλαγή και χειροτερεύουμε παρασύροντας σε κατάρρευση κοινωνίες, ζωτικά περιβάλλοντα και ό,τι άλλο μπορούμε για τη συντέλεια του δικού μας αιώνα.
Η κρίση της συνείδησης είναι διαρκής.
Στην εποχή μας γίνεται ακόμα πιο ταραγμένη και βαθιά, με αντίστοιχες ατομικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, καθώς κώδικες διαλύονται ή καταντούν σχιζοειδείς τυπολατρίες και προσκολλήσεις σε λέξεις και σύμβολα που έχουν χάσει τη βασική τους έννοια, σημαίνοντας οτιδήποτε συνειρμικό ή τυχαίο, όταν η απόσταση μεταξύ λέξεων και πράξεων είναι αβυσσώδης, ικανοποιώντας την κάθε μας αυθαιρεσία.
Αυτοί που περισσότερο από άλλους φωνάζουν και δήθεν δρουν για ειρήνη, δικαιοσύνη, λευτεριά, ποιότητα κουλτούρας και ζωής, θριαμβευτές πολύ πετυχημένοι και θαυμαζόμενοι ως κύμβαλα αλαλάζοντα, αποδείχνονται στην πράξη δολιότεροι συνεργοί του καταστροφισμού διεθνώς, καθώς περιμένουν σειρές διαδοχής ακόμα χειρότεροι, προωθούμενοι με επιτάχυνση, αναρριχώμενοι και υπό αναρρίχησιν συνωστιζόμενοι προς την κορυφή της σχιζοπαρανοειδούς πυραμίδας του «πνεύματος» και των επενδύσεών του σε όπλα, διαφημίσεις και γοητευτικές δολιοφθορές, απορροφημένοι από τα έξω συμβαίνοντα, απολεσμένα τέκνα δίχως επιστροφή εις εαυτόν, χωρίς μετάνοια.
Ο δημιουργός όλων αυτών των περιπλοκών και αδιέξοδων, ο άνθρωπος της σύγχυσης, του φόβου και της γνώσης μέσα σε άγνοια εαυτού, άλλων και κόσμου τώρα αυτός ο ίδιος τίθεται επί τάπητος και αμφισβητείται από τα ίδια του τα έργα, που για να καλύψει τη βαθιά ενοχή του, κρύβεται πίσω από θεωρίες, ιδεολογίες, πίστεις, πολιτικές, παιδαγωγικές, θεραπευτικές, προστασίες, σωτηρίες και πρακτικισμούς.
Όσοι είμαστε συνταυτισμένοι με όλα αυτά, ή έχουμε σ΄ αυτά επενδυμένα ψυχολογικά, επαγγελματικά και άλλα συμφέροντα, δεν είμαστε νοήμονες και θετικιστές, γιατί προτιμούμε να τα χάσουμε όλα και τον πλανήτη, παρά να χάσουμε έστω και την παραμικρή μας αυταπάτη και απάτη. Η κάθε μας υποχώρηση είναι προσωρινός συμβιβασμός για «καλύτερες ευκαιρίες».
Ασφυκτιώντες εγωισμοί, σε πνιγηρή μοναξιά, εικονικότητα, φόβους και σαδομαζοχισμούς, σχισμένες ψυχές κι εκφυλιζόμενα σώματα σε κοινωνίες τάξης και ασφάλειας νεκροταφείου, κοινωνίες τρόμου και χάους, που αποφεύγουμε έντιμους διάλογους δίχως περιορισμούς, και καταφεύγουμε σε προπαρασκευασμένα σχήματα, δικές μας και άλλων στατικές ιδέες ή ρευστοδομές, με νεκρές εμπειρίες και πεποιθήσεις παρελθόντων, αυτοκατάδικοι με φαντασμικές παρωδήσεις, ανυποψίαστοι ό,τι έχουμε καταντήσει και οι ίδιοι φαντάσματα μέσα στα έργα μας, άσωτα τέκνα της φύσης και του Θεού, λιμοκτονούντα και χαοτικά όσο κι αν είμαστε οικονομικά και κοινωνικά εξασφαλισμένοι.
Χωρίς επικοινωνία, είμαστε βυθισμένοι στην πνιγηρή μας μόνωση.
Επικοινωνία μπορεί να συμβαίνει μόνον όταν δεν υπάρχει ψυχολογική απόσταση και όταν ενδιαφέρον, προσοχή, ένταση, χρόνος, επίπεδο και διαθεσιμότητα είναι αντίστοιχα, γεγονός που δεν είναι συνταύτιση, θετική, αρνητική ή αμφίθυμη.
|
Η άποψή σας
|
|
|
|
Έχετε διαβάσει αναρτημένο υλικό στην ενότητα ;
Θέλετε να σχολιάσετε;
|
|
|
|
| |
|
